Το ΤΕΛΟΣ του ΚΡΑΤΟΥΣ και το ΤΕΛΟΣ του ΕΘΝΟΥΣ

Το ΤΕΛΟΣ του ΚΡΑΤΟΥΣ 
και το 
ΤΕΛΟΣ του ΕΘΝΟΥΣ

Μέχρι τώρα, οι κυβερνήσεις είχαν τις ρίζες τους στη γεωγραφία. Είναι θεσμοί ήταν κατασκευασμένοι για να ελέγχουν και να διαχειρίζονται τη γη. Αλλά σήμερα, καθώς μεγάλο μέρος της εμπορικής και της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων μετακομίζει στον μη υλικό κόσμο του κυβερνοχώρου, οι πολιτικοί θεσμοί που συνδέονται με τη γεωγραφία καθίστανται όλο και λιγότερο σημαντικοί και βιώσιμοι.

Επτά (7) ημερομηνίες Σταθμοί στην Γεωοικονομία των Αλλαγών.

1. Το 1983 έφτασε στα χέρια μας το πρώτο κινητό τηλέφωνο, κόστιζε κάτι λιγότερο από 4.000 δολάρια, ζύγιζε σχεδόν 1 κιλό και άλλαξε, για πάντα, την επικοινωνία μας, και τον πλανήτη!

2. Στις 10/11/ 1989 όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου, ο πλανήτης και ο κόσμος πέρασε στην 3η Βιομηχανική επανάσταση. Από τη Βιομηχανική Εποχή, η οποία εξ ορισμού απαιτεί μαζική χειρωνακτική εργασία, περνάμε στην Εποχή της Πληροφορίας, η οποία δεν απαιτεί χειρωνακτική εργασία!

3. Το 1989 ανακαλύφθηκε το διαδίκτυο (www), αλλά το 1991 ανακοινώθηκε ότι το διαδίκτυο είναι επίσημα διαθέσιμο στο κοινό. Τότε ο πλανήτης και ο κόσμος εισήλθε στην κοινωνία της Πληροφορίας. Οι χρηματαγορές των ΗΠΑ στράφηκαν γρήγορα στην Εποχή των Πληροφοριών. Αναπροσδιόρισαν την ελευθερία της καπιταλιστικής κοινωνίας, δηλ «η ελευθερία να αλλάζεις γρήγορα».

4. Νταβός 28/1/1996 Την εναρκτήρια ομιλία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο  Νταβός, στις 28 Ιανουαρίου 1996, θα κάνει ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν. Το θέμα του φόρουμ, «Η διαμόρφωση του κόσμου μετά την κρίση». Ο Ελβετός οικονομολόγος, ιδρυτής του οικονομικού συνεδρίου, Σουάμπ, ανέφερε στη διάρκεια επίσκεψής του στο Παρίσι ότι «όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, περίπου 5 τρισ. δολάρια έχουν χαθεί εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, και τώρα θα πρέπει να αποκατασταθούν» από τις κυβερνήσεις. Το φόρουμ είχε προβλέψει την κρίση του χρηματοοικονομικού συστήματος στην ετήσια έκθεσή του για τους οικονομικούς κινδύνους στις...

5. Νταβός  Φεβρουάριος 1996, μέσα στο καταφύγιο των διασκέψεων χίλιοι ισχυρότεροι ολιγάρχες του κόσμου έχουν ανακατευθεί με αρχηγούς κρατών, πρωθυπουργούς και υπουργούς πολλών 10δων χωρών του κόσμου.

Με βαρύ βήμα, ο Χανς Τιτμάγιερ, ο πρόεδρος της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, πλησιάζει στο μικρόφωνο που είναι πάνω στο βήμα και απευθυνόμενος στους επικεφαλής των συγκεντρωμένων αρχηγών κρατών, έκλεισε την ομιλία του: «Από δω και πέρα, είσαστε υπό τον έλεγχο των χρηματιστηριακών αγορών». (Το τέλος του Κράτους)

Θερμά χειροκροτήματα. Αρχηγοί κρατών, πρωθυπουργοί και υπουργοί, σοσιαλιστές οι περισσότεροι, δέχονται ως προφανή αλήθεια τον υπερ-καθορισμό της λαϊκής κυριαρχίας από την εμπορική και κερδοσκοπική λογική του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακού κεφαλαίου.  Όλοι οι παρόντες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ήξεραν τι ακριβώς ήθελε να πει ο Τιτμάγερ; Προφανώς ΟΧΙ.

Σήμερα ο καθένας από τους αρχηγούς των κρατών, ο καθένας και η καθεμιά από τους παρόντες υπουργούς έχουν καθημερινή εμπειρία αυτού του ελέγχου και οι πολίτες στην κρεμάλα.

6. Το 1997 που υπογράφηκε η διεθνής συμφωνία για τις τηλεπικοινωνίες σήμανε και "Το τέλος του Έθνους - κράτους"

7. 2010. Μετά την ψήφιση του μνημονίου (6/5/2010) η το Ελληνικό Κράτος επίσημα πέρασε από την Βιομηχανική εποχή στην Εποχή των Πληροφοριών. Εισήλθαμε απροετοίμαστοι σε ένα κόσμο που είναι μόλις είκοσι δύο (22) ετών οπού ο οικονομικός πόλεμος ανθεί, ενώ εμείς ανήκουμε στην γενιά των boby boomers.

Η Διεθνής Συμφωνία για τις Τηλεπικοινωνίες του 1997

Η διεθνής συμφωνία για τις τηλεπικοινωνίες του 1997 έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της εξασθένησης των εθνικών κυβερνήσεων αποσπώντας τους μία από τις πιο βασικές ρυθμιστικές εξουσίες του πολιτικού τους οπλοστασίου: Το δικαίωμα να καθορίζουν τους όρους και τις συνθήκες για το πώς δομούνται οι τηλεπικοινωνίες και πως θα παραχωρείται πρόσβαση μέσα στα σύνορα τους. Αυτή η Συμφωνία που προωθήθηκε από πολιτικούς κύκλους των ΗΠΑ θα φτάσει τη διαδικασία απορρύθμισης σε ακραία σημεία, και οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα έχουν χάσει και το τελευταίο ίχνος εξουσίας που έχουν στις τηλεπικοινωνίες μέσα στα σύνορα τους.

Το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα είναι η συνολική ζώνη των ραδιοσυχνοτήτων στην ατμόσφαιρα της γης, που χρησιμοποιείται για τη μετάδοση των εκπομπών του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και άλλων μέσων. Σε κάθε χώρα, το φάσμα αντιμετωπίζεται ως «κοινή ιδιοκτησία», το ελέγχει δε και το διαχειρίζεται η κυβέρνηση εκ μέρους της πολιτείας. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήταν από τις πρώτες κυβερνήσεις που ανέλαβε την ιδιοκτησία του φάσματος στα 1927 με την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών. Έκτοτε, η επιτροπή αυτή έχει κατανείμει τμήματα του φάσματος στις εταιρείες ραδιοφώνου, τηλεόρασης, κινητών τηλεφώνων, αγγελιών και μηνυμάτων, δορυφορικών υπηρεσιών, μικροκυμάτων σημείο προς  σημείο και εταιρειών ραδιοταξί, καθώς και σε άλλα μέσα, και έχει δώσει άδειες συγκεκριμένης διάρκειας υποκείμενες σε ανανέωση.

Για να διατηρήσουν τις άδειες τους οι τοπικοί επιχειρηματίες πρέπει να συμμορφώνονται με τις κρατικές ρυθμίσεις που είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να διασφαλίζουν το «κοινό συμφέρον». Τώρα, ένας συνασπισμός των πιο ισχυρών ειδημόνων της δημόσιας πολιτικής στη χώρα έχει προτείνει να εγκαταλείψει η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών τον επί μακρόν ασκούμενο έλεγχο σε όλο το φάσμα των συχνοτήτων και να εφαρμόσει ένα μαζικό ξεπούλημα όλης της ζώνης σε ιδιώτες, οι οποίοι θα έχουν την κυριότητα και θα εμπορεύονται τις συχνότητες στην αγορά με τη μορφή της «ηλεκτρονικής ακίνητης περιουσίας».

Η απορρύθμιση και η εμπορευματοποίηση των παγκόσμιων τηλεπικοινωνιών και των συστημάτων μετάδοσης στερεί από τα έθνη-κράτη την ικανότητα τους να επιβλέπουν και να ελέγχουν τις τηλεπικοινωνίες εντός των συνόρων τους. Οι παγκόσμιες εταιρείες των μέσων εγκαθιδρύουν ένα διεθνές δίκτυο "επικοινωνιών που παρακάμπτει εξ ολοκλήρου τα πολιτικά σύνορα και, στην πορεία, αλλάζει εκ θεμελίων το χαρακτήρα της πολιτικής ζωής στη γη.

Ο μετασχηματισμός του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος από δημόσια κοινή ιδιοκτησία -της οποίας τη φύλαξη εμπιστεύονται οι πολίτες στην κυβέρνηση- σε ιδιωτική ηλεκτρονική περιουσία -που ελέγχεται από τις γιγαντιαίες παγκόσμιες εταιρείες των μέσων επικοινωνίας- αλλάζει εκ θεμελίων τη σχέση ανάμεσα στο λαό και τις παγκόσμιες εμπορικές επιχειρήσεις. Ελλείψει της δημόσιας ιδιοκτησίας του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, οι πολίτες θα υποχρεώνονται σε μια χούφτα εταιρειών των μέσων για να έχουν πρόσβαση στα μέσα της μεταξύ τους επικοινωνίας σε έναν εξαιρετικά εξελιγμένο δικτυακό πολιτισμό.

Η παρακμή του έθνους-κράτους γίνεται προφανέστερη στα θέματα του εμπορίου. Οι παγκόσμιες εταιρείες έχουν επιτύχει, με την πίεση που ασκούν επί των κυβερνήσεων, μεγάλες παραχωρήσεις που εξασθένισαν ακόμη περισσότερο τα παραδοσιακά δικαιώματα κυριαρχίας. Διεθνή σύμφωνα και συμβάσεις, όπως η ΝΑΡΤΑ και η ΟΑΤΤ, έχουν απογυμνώσει τις κυβερνήσεις από το δικαίωμα τους να επιβάλουν στο εσωτερικό της χώρας περιορισμούς σε θέματα όπως οι άδικες εργατικές πρακτικές ή οι κατάφωρες περιβαλλοντικές καταστροφές, στο βαθμό που όλα αυτά παρεμβάλλονται στην ελεύθερη διεξαγωγή του παγκόσμιου εμπορίου. Νέοι θεσμοί όπως ο ΠΟΕ, οι αξιωματούχοι του οποίου δεν λογοδοτούν σε καμιά κυβέρνηση, μπορούν να επιβάλουν κυρώσεις στις χώρες που παραβιάζουν τις εμπορικές συμφωνίες και τους εμπορικούς κανόνες.

Σε έναν κόσμο στον οποίο η βασική οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα λαμβάνει χώρα στον κυβερνοχώρο, με τη μορφή εμπορευματοποιημένων πολιτισμικών εμπειριών, οι κυβερνήσεις θα έχουν έναν όλο και ελαχιστοποιούμενο ρόλο. Ο ρόλος τους διαβρώνεται ακόμη περισσότερο, καθώς οι κυβερνήσεις εκχωρούν την εξουσία τους να ελέγχουν τις συχνότητες και τους διαύλους επικοινωνίας που αποτελούν τους αγωγούς προς τον κυβερνοχώρο.

«Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει».

«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σε όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια.

Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας.

Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει οπού βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του;

Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους!

Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν δίνονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία».

"Αθανάσιος Κλάρας, Μεσούντα Νόμου Αρτας"

Όλα τα παραπάνω φαίνεται να υποδεικνύουν όχι απλά το τέλος μιας εποχής, αλλά μάλλον το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου για τη σύγχρονη Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ένας άλλος λαός, τον οποίο κάποτε θέρισε η επιβεβλημένη από τους Εγγλέζους κατακτητές πείνα, γέννησε από τα σπλάχνα του μια τρομερή οργάνωση με το όνομα «Σίν Φέιν» που γονάτισε μια αυτοκρατορία, βασισμένος μόνο στο κέλτικο πείσμα του και την ομόνοια του. Εκείνοι, όμως, είχαν το θάρρος να επιστρατεύσουν και με τη βία ακόμη τη δική τους αστική τάξη στον κοινό σκοπό.

Αντίθετα, στο βαλκανικό καφενείο «Η Ωραία Ελλάς», το τάβλι ακολουθεί ακόμη τον φραπέ και η ζέστη είναι πάντα μια καλή δικαιολογία.

http://gavanozis.blogspot.gr/