«Ουκ
επ΄ αρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος»
Σας θυμίζει κατι; …… Η Καινή Διαθήκη, οδηγός ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους αποδεικνύεται θησαυρός και για τους οικονομολογούντες
!!!!!
Αξιοποιήστε τα
τάλαντά σας και επενδύστε άφοβα.
Με γνώμονα πάντα
την ΗΘΙΚΗ και ΣΤΟΧΟ αμετακίνητο το ΚΕΡΔΟΣ
Η παρατήρηση δεν είναι πρόσφατη
ούτε χωρίς σημασία. Πολλές από τις παραβολές της Καινής Διαθήκης στρέφονται γύρω από την οικονομία,
την παραγωγή και τις επενδύσεις. Πλήθος εδαφίων, αν διαβαστούν με σύγχρονους
όρους, μπορούν να αποτελέσουν έναν πρώτης τάξεως οδηγό για τον
homo economicus του 21ου αιώνα.
Ο εισοδηματίας με τ' αμπέλια, ο
δανειολήπτης που χρωστούσε 500 δηνάρια, ο υπηρέτης που τόκισε τα τάλαντα που του
εμπιστεύθηκαν, αποτελούν πρώτης τάξεως αποδείξεις νια τον ισχυρισμό μας!
Κατ' αρχάς, στην οικονομία -όπως
και σε κάθε τομέα της ζωής- τον πρώτο λόγο έχουν οι επαΐοντες.
Ο Ιησούς, όπως και ο Σωκράτης 400
χρόνια πριν από αυτόν, προτρέπει να καταφεύγουμε στα φώτα τους για να μη
βρεθούμε προ εκπλήξεων. Ας θυμηθούμε το κατά Λουκά (ΣΤ', 39):
«Μήτι δύναται τυφλός
τυφλόν οδηγείν; Ουχί αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται;»
Ο Νεοέλληνας έζησε τη συνεχή άνοδο
της Σοφοκλέους και πιστεύει ότι κατέχει την απόλυτη γνώση σε οτιδήποτε αφορά
μετοχές, κλάδους και τοποθετήσεις, ένα άλλο εδάφιο μπορεί να αποδειχθεί πολύ
χρήσιμο για τη φύλαξη των νώτων μας; οι επενδυτές δεν πρέπει να συμβουλεύονται
μόνον αυτούς που δηλώνουν ειδικοί, αλλά πρέπει να εξετάζουν αν είναι και κατά
τεκμήριο επιτυχημένοι «Ου γαρ εστίν δένδρον ποιούν
καρπόν σαπρόν, ουδέ δένδρον σαπρόν ποιούν καρπόν καλόν» (Λουκάς, ΣΤ',
43).
Οι ημιμαθείς, οι νεόκοποι και οι εκ
των πραγμάτων αποτυχημένοι είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν εκτός του,. κυκλώματος
του κέρδους: «Παν ουν
δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν, εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματθαίος, Γ',
10).
Ας γίνουμε λίγο πιο αναλυτικοί: Ένα
εκατομμύριο Έλληνες έχουν σήμερα κωδικό στο Χρηματιστήριο, Επενδύοντας τις
ελπίδες τους, στηρίζουν ταυτόχρονα την άνοδο της ελληνικής οικονομίας.
Είναι δυνατόν όλοι να πλουτίσουν;
Δύσκολο, απαντά η κοινή λογική. Καθότι - υπερθεματίζει το Ευαγγέλιο: «Πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε
εκλεκτοί» (Ματθαίος, ΚΒ', 14),
Σε ένα οικονομικό περιβάλλον
συγκοινωνούντων δοχείων, αν οι μακροοικονομικοί δείκτες δεν πάνε καλά, το ρίσκο
των επιμέρους επενδύσεων ολοένα και γίνεται μεγαλύτερο. «Τις γαρ μείζων εστίν, ο χρυσός ή
ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν;» (Ματθαίος, ΚΓ', 17).
Ο μεθερμηνευόμενο εστί ότι όταν οι
γενικότεροι δείκτες της οικονομίας νοσούν, ελάχιστες είναι οι πιθανότητες να
«βγουν» τα επενδυτικά μας ρίσκα.
Πώς μπορεί άραγε κανείς να μαντέψει
τις «καλές», τις «κακές» ή τις «περίεργες» ημέρες της αγοράς;
Το σωστό timing, η πρόβλεψη των συγκυριών οδηγούν σε σωστές ή μη
κινήσεις, που μεταφράζονται σε αποδόσεις ή... χασούρα. Τα σημάδια, όμως, οι
οιωνοί, πάντα υπάρχουν, Αρκεί να τα παρατηρούμε και να τα ερμηνεύουμε σωστά.
«Από δε της συκής
μάθετε την παραβολήν όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη,
γιγνώσκετε ότι εγγύς το θέρος» (Ματθαίος, ΚΑ',
32).
Το ισχυρό χρηματιστήριο, συνώνυμο
της υγιούς οικονομίας και της πολιτικής σταθερότητας, «φωτογραφίζει» συνήθως ένα
κράτος δυνατό και υπολογίσιμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, σε μια εποχή όπου το
δίκαιο του ισχυρότερου επιβάλλεται ωμά και χωρίς περιστροφές.
Το Ευαγγέλιο είναι απόλυτα σαφές
επ' αυτού: «Ουδείς
δύναται τα σκεύη του ισχυρού εισελθών εις την οικίαν αυτού διαρπάσαι, εάν μη
πρώτον τον ιοχυρόν δήση» (Μάρκος, Γ', 27),
Στο επίπεδο, μάλιστα, της κρατικής
οικονομίας, μία σημαντική παραβολή (Ματθαίος, ΚΕ', 14-30) δεν αφήνει κανένα
περιθώριο ναι παρερμηνείες: «Κάποιος έφευγε ταξίδι κι άφησε
στους τρεις υπηρέτες του από πέντε, δύο και ένα τάλαντα. Όταν γύρισε, τα τάλαντα
είχαν επενδυθεί, και έγιναν για τους δύο πρώτους δέκα και τέσσερα αντίστοιχα. Ο
τρίτος υπηρέτης καταχώνιασε το τάλαντο και έχασε τους τόκους.
Όταν εργοδότης
επέστρεψε από το ταξίδι, του είπε: "Έδει ουν σε βαλείν το αργύριόν μου τοις
τραπεζίταις, και ελθών εγώ εκομισάμην αν τον εμόν συν τόκω. Άρατε ουν απ' αυτού
το τάλαντον και δοτέ τω έχοντι τα δέκα τάλαντα... Τον αχρείον δούλον
εκβάλετε..."».
Σκληρό μεν, χριστιανικό
δε.
Προφανής επιπλέον η παρομοίωση για
τους, «υπηρέτες του
λαού» που απιστούν στον «εργοδότη» τους, μια που το φαινόμενο δεν
είναι αμιγώς σημερινό, αλλά αριθμεί ζωή πολλών
αιώνων.
Όσον αφορά το φλέγον ζήτημα της
διασποράς των τοποθετήσεων -καραμέλα που πιπιλίζουν οι ανά τον κόσμο
οικονομολογούντες η Καινή Διαθήκη τηρεί τις αποστάσεις
της.
Δικαιολογημένα; Μάλλον ναι, αν
σκεφθούμε πως οικονομικοί κολοσσοί στήθηκαν και παγιώθηκαν όταν κάποιοι
διορατικοί προέβλεψαν το μέλλον μιας επένδυσης και έριξαν όλα τους τα κεφάλαια
σε αυτήν. «... ομοία
εστίν... θησαυρώ κεκρυμμένω εν τω αγρώ, ον εύρων άνθρωπος έκρυψε, και από της
χαράς αυτού υπάγει και πάντα όσα έχει πωλεί και αγοράζει τον αγρόν εκείνον..,»
(Ματθαίος, ΙΓ', 44),
Και επειδή το χρήμα συνδέεται άμεσα
με τις έννοιες της πλεονεξίας και
της φιλανθρωπίας, επειδή ακόμα και
αυτός ο περιώνυμος κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος εμφανίζεται τελευταία με πρόσωπο (ή
προσωπείο;) φιλάνθρωπου, ας μην ξεχνάμε την αξία μιας διάσημης ρήσης του
Ευαγγελίου:
«Μακάριοι
οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθαίος, Ε',
7),
Gavanozis Christos
Σχης
(Ε)
ε.α
ΣΣΕ-1974
Οικονομικός
Ελεγκτής
Skype:
gkavanozis