Πώς η Ιστορία Επηρεάζει το Παρόν
Οδηγούμαστε άραγε προς τα πίσω, προς την αγροτική εποχή ????,
τότε που δεν υπήρχε δημοκρατία και υπήρχαν μόνο δύο (2) τάξεις ή
μήπως θα εξελιχθούμε σε μια νέα μορφή καπιταλισμού και δημοκρατίας;
H η
ιστορία, μας έχει οδηγήσει σε κατάσταση οικονομικού
κινδύνου.
Ας
δούμε κάποιες σημαντικές ημερομηνίες είναι:
1930 Ευρώπη. Στη δεκαετία
του 1930, ο υπερπληθωρισμός υποτιμά το χρήμα.
Η Γερμανική κυβέρνηση έκοψε τόσο χρήμα που το γερμανικό νόμισμα
σχεδόν έχασε την αξία του.
Υπάρχει
μια ιστορία για μια γυναίκα που είχε βγει με ένα καρότσι γεμάτο χρήματα για να
αγοράσει λίγο ψωμί.
Όταν
βγήκε από το φούρνο για να πάρει τα χρήματα και να πληρώσει το ψωμί, είδε ότι
κάποιος είχε κλέψει το καρότσι αφήνοντας τα χρήματα.
Μπορεί
να ήταν σύνθετες οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που έδωσαν
στον Αδόλφο Χίτλερ τη δυνατότητα να εκλεγεί καγκελάριος το 1933, αλλά η άνοδος
του στην εξουσία οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η μεσαία τάξη είχε
δει τις οικονομίες της να εξανεμίζονται.
1930 USA. Η δεκαετία του 1930
δημιούργησε τη Μεγάλη Οικονομική Ύφεση, που οδήγησε στην εκλογή του Φραγκλίνου
Ντελάνο Ρούζβελτ ως προέδρου.
1935 USA. Κοινωνική Ασφάλιση. Ο Ρούζβελτ εισήγαγε την κοινωνική ασφάλιση το 1935,
ως λύση σε ένα πρόβλημα που εξακολουθεί να λειτουργεί και θα πρέπει να λυθεί σήμερα
(2013).
Η
λύση ενός προβλήματος που δημιουργήθηκε πριν από περισσότερα από 75 χρόνια αποτελεί
και πάλι πρόβλημα σήμερα και μάλιστα μεγαλύτερο πρόβλημα στην πραγματικότητα.
Οι
Κυβερνήσεις προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας το δημόσιο χρήμα,
αντί να λύσει το πραγματικό πρόβλημα.
Άλλα κυβερνητικά προγράμματα που υποτίθεται πως αποτελούσαν λύσεις δεν έκαναν
τίποτε. Σήμερα αυτά τα προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα, και πάλι επειδή δεν
φροντίσανε να αντιμετωπίσουνε το πραγματικό πρόβλημα έγκαιρα.
1944 USA. Συμφωνίες Bretton Woods Το 1944, ενώ στην Ευρώπη εξακολουθεί
να μαίνεται ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, διεξήχθη στο Bretton Woods (Μπρέτον
Γουντς) των Ηνωμένων Πολιτειών διάσκεψη για την αναδιοργάνωση των
χρηματοοικονομικών και νομισματικών σχέσεων σε παγκόσμια κλίμακα. 40 χώρες που
συμμετείχαν στις 22 Ιουλίου 1944 υπέγραψαν τις συμφωνίες του Bretton Woods.
Οι συμφωνίες αυτές περιλαμβάνουν ρυθμίσεις και διαδικασίες για τη διακυβέρνηση
της παγκόσμιας οικονομίας: προβλέπουν δε τη σύσταση της «Διεθνούς Τράπεζας
Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης - ΔΤΑΑ», η οποία σήμερα αποτελεί μέρος της
«Παγκόσμιας Τράπεζας και του «Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Με τις συμφωνίες
του Bretton Woods θεσπίζεται το νομισματικό σύστημα του κανόνα του χρυσού που προβλέπει
σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, βασιζόμενες στο χρυσό, ο οποίος καθίσταται
το αγαθό αναφοράς. Έτσι, μόνο το δολάριο ΗΠΑ είναι μετατρέψιμο σε χρυσό και τα
άλλα νομίσματα αναπροσαρμόζονται με βάση το δολάριο.
1971 USA. Ο πρόεδρος Νίξον έβγαλε τις
USE από το σύστημα του χρυσού κανόνα, (όπως ακριβώς έχει κάνει τώρα η Γερμανική Κυβέρνηση),
και σήμερα η αξία του αμερικανικού δολαρίου πέφτει και οι αποταμιευτές βλέπουν
τις αποταμιεύσεις τους να εξανεμίζονται και να τούς απομένουν ελάχιστα για τη
σύνταξη τους... εκτός από την κοινωνική ασφάλιση και το Medicare, που έχουν επίσης πρόβλημα.
1971 USA: Τα χρήματα στην USA έπαψαν να είναι χρήμα και
έγιναν νόμισμα, (δηλ προϊόν, εμπόρευμα)
διότι έπαψαν να έχουν αντίκρισμα σε χρυσό. Από τότε αποταμίευση έγινε μια
ξεπερασμένη και κακή οικονομική συμβουλή και συνήθεια. Σήμερα, η μεσαία τάξη
έχει ελάχιστες αποταμιεύσεις. (Η αποταμίευση είναι πλέον μια απαρχαιωμένη ιδέα
!!!)
1973: Γίνεται η πρώτη
πετρελαϊκή κρίση. Ήταν ένα πολιτικό
πρόβλημα. Σήμερα η πετρελαϊκή κρίση είναι ένα πραγματικό πρόβλημα προσφοράς και
ζήτησης που μας επηρεάζει όλους. Κάποιοι από εμάς θα γίνουν πλουσιότεροι, αλλά
οι περισσότεροι θα γίνουμε φτωχότεροι, ως αποτέλεσμα της σημερινής έλλειψης πετρελαίου.
1974 USA: Ψηφίζεται ο νόμος περί
διασφάλισης του εισοδήματος των συνταξιούχων (ERISA).
Ο
ERISA οδήγησε
σε συνταξιοδοτικά προγράμματα 401 (κ). Ελάχιστες νομοθετικές αλλαγές έχουν
επηρεάσει τόσους ανθρώπους όσο αυτή.
Το
401 (κ) αρχικά ήταν μια μυστήρια υποπαράγραφος στον Φορολογικό Κώδικα των
Η.Π.Α., η οποία είχε αρχικά δημιουργηθεί μόνο για διευθύνοντες συμβούλους και
υψηλόμισθα στελέχη που αναζητούσαν έναν τρόπο να εξοικονομούν ακόμα περισσότερα
δολάρια.
Αποτέλεσε
επανάσταση στις αποταμιεύσεις συντάξεων από τότε που η Δημόσια Οικονομική
Υπηρεσία αποφάνθηκε, το 1981, ότι όλοι οι εργαζόμενοι μπορούσαν να κάνουν χρήση
του προγράμματος αυτού.
Το
πρόβλημα είναι ότι το 401 (κ) είναι αποταμιευτικό και όχι συνταξιοδοτικό
πρόγραμμα και πολλοί εργαζόμενοι δεν θα έχουν αρκετά χρήματα στα γεράματα τους,
πολύ απλά διότι το 401 (κ) έχει σχεδιαστεί για πολύ υψηλόμισθα στελέχη και όχι
για χαμηλότερα αμειβόμενους εργαζόμενους.
Με
απλά λόγια, το αποταμιευτικό πρόγραμμα 401 (κ) δεν θα είναι αρκετό για το 80% σχεδόν
του συνόλου των εργαζομένων, και ιδίως για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα κατώτερο
των 150.000 δολαρίων. Εκατομμύρια εργαζόμενοι της μεσαίας τάξης θα
υποβαθμιστούν στην κατώτερη τάξη.
1989 Ευρώπη: Πέφτει το
τείχος του Βερολίνου, δημιουργείται το Διαδίκτυο και αρχίζει η Εποχή της
Πληροφορίας.
Με
άλλα λόγια, ο κομμουνισμός, ένα οικονομικό σύστημα που δημιουργήθηκα για να
προστατεύει τους εργαζόμενους, απέτυχε. Συγχρόνως, την ίδια χρονιά μπήκαμε στην
Εποχή της Πληροφορίας.
Ξαφνικά
άρχισαν να δημιουργούνται νέοι εκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι του Διαδικτύου
ενώ οι εργαζόμενοι που ανήκαν στη μεταπολεμική γενιά έχαναν τη δουλειά τους.
Πολλοί
μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για νεότερους εργαζόμενους
ακριβώς επειδή δεν είναι ενημερωμένοι από τεχνική άποψη. Αντί να παίρνουν
αυξήσεις στο μισθό τους, όπως συνέβαινε κατά την Βιομηχανική Εποχή, πολλοί
εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας απολύονται επειδή τα χρόνια εκπαίδευσης και
εμπειρίας τους είναι πλέον απαρχαιωμένα.
1996 ΕΕ. Στο Νταβός. Το θέμα του φόρουμ, «Η
διαμόρφωση του κόσμου μετά την κρίση». Ο Ελβετός οικονομολόγος,
ιδρυτής του οικονομικού συνεδρίου, Σουάμπ, ανέφερε στη διάρκεια επίσκεψής του
στο Παρίσι ότι «όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή,
περίπου 5 τρισ. δολάρια έχουν χαθεί εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, και τώρα
θα πρέπει να αποκατασταθούν» από τις κυβερνήσεις.
1996 ΕΕ. Στο Νταβός ο Χανς
Τιτμάγιερ, πρόεδρος της Γερμανικής
Κεντρικής Τράπεζας, δηλώνει: «Από δω και πέρα, είσαστε υπό τον έλεγχο των
χρηματιστηριακών αγορών». (Το
τέλος του Κράτους) Θερμά χειροκροτήματα. Αρχηγοί κρατών,
πρωθυπουργοί και υπουργοί, σοσιαλιστές οι περισσότεροι, δέχονται ως προφανή
αλήθεια τον υπερ-καθορισμό της λαϊκής κυριαρχίας από την
εμπορική και κερδοσκοπική λογική του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακού
κεφαλαίου.
1996 USA: Ψηφίστηκε ο νόμος για τη
μεταρρύθμιση των τηλεπικοινωνιών (TRA).
Ο
νόμος αυτός κατέστησε δυνατό να συνδεθεί ολόκληρος ο πλανήτης με καλώδια
οπτικών ινών, διευκολύνοντας έτσι την παγκοσμιοποίηση. Αυτό σήμαινε ότι ήταν
πλέον δυνατό να εξαχθούν θέσεις εργασίας διοικητικής φύσεως. Από οικονομική
άποψη τώρα είναι συμφέρον να προσλάβεις έναν προγραμματιστή, γιατρό, δικηγόρο ή
λογιστή σε χώρες όπου το κόστος αυτών των υπηρεσιών είναι πολύ χαμηλότερο λόγω
του χαμηλότερου κόστους ζωής στο εξωτερικό.
Το 1997 υπογράφηκε η διεθνής συμφωνία για τις τηλεπικοινωνίες σήμανε
και "Το τέλος του Έθνους - κράτους"
Πριν απ' την έλευση του Κανόνα της Πληροφορικής, αν μια χώρα
δεν ήθελε τον κανόνα χρυσού ή τον
κανόνα ανταλλαγής χρυσού ή τις
συμφωνίες του Bretton Woods, μπορούσε οικιοθελώς
να εξέλθει απ' το σύστημα.
Κάποιος
υπουργός οικονομικών θα συγκαλούσε μια συνέντευξη τύπου και θα εξηγούσε ότι οι
τρέχουσες διεθνείς ρυθμίσεις ήταν μη ικανοποιητικές και ότι η χώρα του δε θα
συνέχιζε. Αυτή ήταν η τύχη του κανόνα ανταλλαγής χρυσού και του κανόνα σταθερής
ανταλλαγής που όριζαν οι συμφωνίες του Bretton
Woods.
Σήμερα,
δεν είναι δυνατό με κανέναν τρόπο να εξέλθει μια χώρα οικειοθελώς απ' τον
Κανόνα της Πληροφορικής. Δεν υπάρχει μέρος για να κρυφτεί κανείς σ' αυτόν τον
πλανήτη.
2001 ΠΟΕ: Η Κίνα γίνεται
δεκτή στον Οργανισμό Διεθνούς Εμπορίου.
Σήμερα,
η Αμερική και πολλά δυτικά κράτη όπως η Ομάδα των Οκτώ (G8) έχουν γίνει πλέον περισσότερο καταναλωτές παρά
παραγωγοί. Αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα εμπορικού ισοζυγίου και επίσης
απομακρύνει τα εργοστάσια μας σε άλλες χώρες. Πολλές μικρές επιχειρήσεις
αδυνατούν να ανταγωνιστούν εταιρίες όπως η Wal-Mart, που έχει
άμεση επαφή με κινέζικα εργοστάσια.
Σήμερα,
στην Αμερική και σε άλλα δυτικά κράτη η μεσαία τάξη συρρικνώνεται, ενώ στην
Κίνα και στην Ινδία η μεσαία τάξη αυξάνεται.
2004 USA: Κατά τις προεκλογικές
τηλεοπτικές μονομαχίες Μπούς και Κέρι έγινε λόγος για τη διαφυγή αμερικανικών
θέσεων εργασίας στο εξωτερικό.
Υπάρχει
όμως ένα μεγαλύτερο πρόβλημα που και τα δύο κόμματα απέφευγαν να θίξουν.
Ελάχιστα ειπώθηκαν για το γεγονός ότι το αμερικανικό χρέος περνάει σε χέρια
ξένων.
2013 Μάρτιος ΕΕ. Μετά από
42 χρόνια (1971)και 24 χρόνια από
το 1989 που έπεσε
το τείχος του Βερολίνου, και δημιουργήθηκε Διαδίκτυο (Εποχή της Πληροφορίας) η
Καγκελάριος Μέρκελ έβγαλε την Ευρώπη από το σύστημα του χρυσού κανόνα,
(όπως ακριβώς είχε κάνει η Αμερικάνικη Κυβέρνηση το 1971) ξεκινώντας από την Κύπρο.
Σήμερα η αξία του euro ανεβοκατεβαίνει και οι αποταμιευτές βλέπουν τις
αποταμιεύσεις τους να εξανεμίζονται και να τούς απομένουν ελάχιστα για τη σύνταξη
τους... εκτός από την κοινωνική ασφάλιση που έχουν επίσης πρόβλημα.
2013 ΕΕ. Τα χρήματα στην ΕΕ
έπαψαν να είναι χρήμα και έγιναν νόμισμα, (δηλ προϊόν, εμπόρευμα) διότι έπαψαν να έχουν αντίκρισμα σε χρυσό.
Από σήμερα η αποταμίευση έγινε μια ξεπερασμένη και κακή οικονομική συμβουλή και
συνήθεια. Σήμερα, η μεσαία τάξη έχει ελάχιστες αποταμιεύσεις και η αποταμίευση
είναι πλέον μια απαρχαιωμένη ιδέα !!!
2013
ΕΛΛΑΣ. Στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2013 γίνεται πολύς λόγος
για παράνομους μετανάστες στο εργατικό δυναμικό της χώρας με αφορμή την
ΜΑΝΩΛΑΣΣΑ, όμως υπάρχει ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα μετανάστευσης που δεν το
συζητεί κανείς: το μέγεθος του ξένου κεφαλαίου που κινεί την
ΈΕ και την Ελλάδα , και το Υψος του δημόσιου χρέος μας, που ανήκει σε ξένους.
Καμία κορυφαία χώρα στην ιστορία δεν έχει επωμιστεί αυτό το επίπεδο εξωτερικού
χρέους. Ως έθνος δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην εξυπηρέτηση αυτού του
χρέους, και υπάρχει ένα όριο στο ύψος του χρέους μας που θα ανεχτεί ο κόσμος. Αμφιβάλλω αν ο καθένας μας μπορεί σήμερα και
στο μέλλον να εξυπηρετήσει το προσωπικό του χρέος;
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Μόνο
που αυτή τη φορά το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο (ΧΡΗΜΑ & ΧΡΕΟΣ) και ακόμη
μεγαλύτερο που οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν την απαιτούμενη χρηματοοικονομική
και φορολογική εκπαίδευση και οι επιπτώσεις αυτής της έλλειψης χρηματοοικονομικής
εκπαίδευσης και οικονομικής διαχείρισης θα είναι πολύ μεγάλες καθώς δεν
λαμβάνουν μέτρα για την προστασία από τη δημόσια οικονομική κακοδιαχείριση.
Τα
σημερινά προβλήματα είναι τόσο μεγάλα, που καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να τα
αντιμετωπίσει και αυτός είναι ο λόγος που οι πολιτικοί μας αποφεύγουν να συζητούν
τα πραγματικά προβλήματα διότι αποκτήσαμε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο με το να
γίνουμε μια μεγάλη χρεώστρια χώρα στον κόσμο που μας οδηγεί στις χώρες ΧΩΛΑ.
Είμαστε
στο χείλος μιας αντιπληθωριστικής
κρίσης που θα κάνει όλα τα χρέη πολύ πιο ακριβά. Αυτό θα συμβεί τόσο
στις πιστωτικές κάρτες, όσο και στα αυτοκίνητα, στα σπίτια και στα προσωπικά
δάνεια. Το να βγούμε από τα χρέη είναι μια δύσκολη απαίτηση αλλά είναι κάτι που
πρέπει να γίνει, αν βεβαίως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν. Οι πιστωτικές κάρτες μπορούν να είναι χρήσιμες
αν χρησιμοποιούνται μόνο για ευκολία και ξεπληρώνονται κάθε μήνα. Αλλιώς δεν θα
πρέπει να χρησιμοποιούνται. Κατά τη διάρκεια μιας αντιπληθωριστικής
κατάρρευσης, τα επιτόκια θα καταρρεύσουν
Το αμερικανικό δολάριο ήταν το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και μέχρι
στιγμής ο κόσμος έχει επιτρέψει να τυπώνονται όσα δολάρια θέλουν. Πρόκειται
άραγε για ονειρικό σενάριο ή για εφιάλτη του euro;
Αυτή η ονειροφαντασία ΔΕΝ θα διαρκέσει για πολύ ακόμα. Περιμένω μια
παγκόσμια διόρθωση σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Δυστυχώς, οι φτωχοί και η μεσαία
τάξη θα πληγούν περισσότερο από όλους.
Δεν
έχω στόχο να αλλάξω τον κόσμο στα 60 έτη ηλικίας μου. Στόχος μου είναι να αλλάξουμε
εμείς, να αποκτήσουμε νέες αντιλήψεις με τις παλιές μας πεποιθήσεις
και να αλλάξουμε
τις σκέψεις μας και να απαλλαγούμε από την νοοτροπία των κεκτημένων δικαιωμάτων
ώστε να μην πέσουμε θύματα του κόσμου που ήδη ραγδαία αλλάζει. Πάρα πολύς
κόσμος, από τον πρόεδρο και τούς βουλευτές ως τον απλό πολίτη, όλοι προσδοκούν
μια σύνταξη από το κράτος. Ειλικρινά εύχομαι να είχαμε τα χρήματα να λύσουμε τα
προβλήματα μας, αλλά αυτό θα οδηγούσε τη χώρα δύο φορές σε χρεοκοπία. Θα
μπορούσαμε να ζητήσουμε από τους πλούσιους να πληρώσουν για όλους μας, αλλά θα
λυνόταν άραγε έτσι το πρόβλημα; Και για πόσο καιρό θα αποτελούσε λύση;»
Οι
πολιτικοί και η κρατική γραφειοκρατία δεν μπορούν να αλλάξουν αρκετά γρήγορα ή
να προστατεύσουν τους πάντες από αυτές τις μεταβολές.
Το
πρόβλημα που υπάρχει είναι πολύ μεγάλο και μεγαλώνει κάθε χρόνο ακόμη
μεγαλύτερο καθώς μια νέα γενιά εισέρχεται στην σύνταξη. Δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί.
Αν
τυπωθεί κι άλλο χρήμα θα εξαφανίσει τις αποταμιεύσεις των πάντων. Μια
πιθανότητα είναι ο υπερπληθωρισμός, αλλά αυτός δεν θα έλυνε πραγματικά το
πρόβλημα. Όχι μόνο θα εξαφανίζονταν οι αποταμιεύσεις αλλά και οι άνθρωποι με
σταθερά εισοδήματα αλλά θα αφανίζονταν και αυτοί.
Και
πρόκειται για παγκόσμιο πρόβλημα,
Οι
Κυβερνήσεις των χωρών που οι άνθρωποι ζουν περισσότερο πρέπει ήδη να προβληματίζονται
πώς θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την υγεία και την ευημερία των ανθρώπων τους».
Πρέπει
να θέλουμε να αφήσουμε τη νοοτροπία κεκτημένων δικαιωμάτων και να γίνουμε πλούσιοι
για να λύσουμε τα οικονομικά πρόβλημα... το δικό μας πρόβλημα. Και ο καλύτερος
τρόπος να λύσουμε το πρόβλημα των κακών οικονομικών αποτελεσμάτων είναι να
αλλάξουμε τις σκέψεις μας, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όπως οι πλούσιοι και όχι
όπως οι φτωχοί και η μεσαία τάξη.
Αυτό
σημαίνει να εγκαταλείψουμε τη νοοτροπία των κεκτημένων δικαιωμάτων - ανεξάρτητα
από το αν είμαστε αξιωματικοί του στρατού, δημόσιοι υπάλληλοι, δάσκαλοι,
ιδιωτικοί υπάλληλοι επαγγελματίες ή απλώς φτωχοί.
Αν
δεν πάψουμε να περιμένουμε από την κυβέρνηση να μας φροντίσει, θα
εξακολουθήσουμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα - ένα χρεοκοπημένο κράτος γεμάτο
μορφωμένους, αλλά οικονομικά ενδεείς ανθρώπους.
Σύμφωνα
με έναν ορισμό που έδωσε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, παραφροσύνη είναι «να κάνεις το ίδιο ακριβώς πράγμα ξανά και ξανά και να
περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα». Στην προκείμενη περίπτωση,
πιστεύω ότι είναι παραφροσύνη να συνεχίζουμε να στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο
και να μην τους διδάσκουμε σχετικά με το χρήμα.
Ο Γουόρεν Μπάφετ έχει πει
το εξής για τη διαφοροποίηση:
«Η διαφοροποίηση αποτελεί προστασία ενάντια στην άγνοια.
Gavanozis
Christos
Skype: gkavanozis - ooVoo Gavanozis
Email: gavanozis@gmail.com