Βρισκόμαστε αντιμέτωποι
με προκλήσεις που δεν υπήρχαν ίσως ποτέ πριν στην ιστορία της
Ανθρωπότητας.
Ίσως να μην τις
ξαναζήσουμε σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας.
Τι κάνουμε για να
ενισχύσουμε τα θετικά σημεία αυτών των αλλαγών;
Κατά τη γνώμη μου, δεν
κάνουμε σχεδόν τίποτε.
Το «Newsweek» των ΗΠΑ
δημοσίευσε στο τεύχος της 3ης Απριλίου
2000 ένα άρθρο σχετικά με μια έρευνα του Boston
College University,
σύμφωνα με την οποία μέχρι το 2050
θα μεταβιβαστούν 41 έως 136 τρισ.
δολάρια, ανάλογα με την απόδοση
της χρηματιστηριακής αγοράς.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο
«USA
Today» της 25ης
Ιανουαρίου 2000, κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες πρόκειται να μεταβιβαστούν 18
τρισ. δολάρια από τη Γενιά της Αποταμίευσης στη γενιά των Baby
Boomers.
Το 2001 η Society of
Financial service Professionals ασχολήθηκε δημοσίως με τα 136 τρισ. δολάρια που πρόκειται να αλλάξουν
χέρια κατά τα επόμενα 50 χρόνια.
Το κράτη γνωρίζει για αυτή την επερχόμενη
μεταβίβαση και θα φροντίσει να πάρει ένα σεβαστό μερίδιο του, μέσω της
φορολογίας εισοδήματος, ακινήτων και κληρονομιάς ΦΠΑ κλπ, για να συντηρήσει τη
λειτουργία των μηχανισμών και των προγραμμάτων του.
Ο κλάδος της υγειονομικής περίθαλψης γνωρίζει για τα χρήματα αυτά και
θα εξελιχθεί στο μέλλον σε ένα σοβαρό πιστωτή των ηλικιωμένων. Απαιτεί όλο και
υψηλότερα ποσά για τις υπηρεσίες του.
Επιτρέψτε μου να παραθέσω ορισμένα
συμπληρωματικά παραδείγματα.
Η
Jane Bryant
Quinn, δημοσιογράφος, αναφέρεται συχνά στη στήλη της στις προκλήσεις
του σήμερα.
Ορισμένοι από τους προσφάτους τίτλους που χρησιμοποίησε
ήταν: «Ο ανταγωνισμός συμπιέζει το κόστος των επενδύσεων!», «Μα τι κάνω; Τώρα
που η γενιά του Baby Boom αρχίζει να
κληρονομεί ή να συνταξιοδοτείται, το μέλλον
ανήκει στον κλάδο του Χρηματοοικονομικού Σχεδιασμού».
Ä
«Πώς τα χρήματα θα κρατήσουν για πάντα.
O Χρηματοοικονομικός Σχεδιασμός απαραίτητος τώρα που οι
συνταξιούχοι αρχίζουν να κατακλύσουν τον κόσμο»,
Ä
«Κληρονομιά: Μην τη σκορπάτε. Τα χρήματα της
οικογένειας ίσως αποτελούν την τελευταία ελπίδα να ζήσετε καλά όταν
συνταξιοδοτηθείτε».
Ä Οι
μεγαλύτεροι σε ηλικία δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να συζητήσουν γύρω από τα
οικονομικά τους με τα παιδιά τους. Τα παιδιά τους, από την άλλη, δεν θέλουν να
φανούν αδιάκριτα.
Ωστόσο,
η φράση «τα χρήματα της οικογένειας» μοιάζει να διευκολύνει τη συζήτηση για την
ομαλή μεταβίβαση της περιουσίας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Είναι μια
σημαντική φράση.
Σκεφτείτε για παράδειγμα
το εξής: Σύντομα θα βρίσκεται κοντά σας η προσωπική σας διαδικτυακή βοηθός - στη
Motorola.com και σε ένα κοντινό σας τηλέφωνο. Το όνομα της είναι
Mya και θα μπορεί να σας διαβάζει στο τηλέφωνο τις ιστοσελίδες
που επιθυμείτε. Μέρα ή νύχτα, οποιαδήποτε ώρα, οπουδήποτε. Απλώς θα της
τηλεφωνείτε και αυτή θα σας διαβάζει ότι θέλετε: τιμές μετοχών, αποτελέσματα
αγώνων, πρόγνωση του καιρού, κρατήσεις αεροπορικών εισιτηρίων, προσφορές
ασφαλιστικών προγραμμάτων, τοπικά νέα, διευθύνσεις, ραντεβού, θα μπορεί ακόμη
και να καλεί τους αριθμούς τηλεφώνων που έχετε από πριν προγραμματίσει.
Τι είναι τόσο σημαντικό
σχετικά με τη Mya; Το γεγονός πως λειτουργεί μέσω φωνητικών
εντολών.
Εσείς μιλάτε, αυτή ακούει.
Η ιδανική σύζυγος! Αναζητεί τα στοιχεία που επιθυμείτε και ανταποκρίνεται, θα
μπορείτε να ζητήσετε από τη Mya να σας διαβάσει τα
μηνύματα του ηλεκτρονικού σας ταχυδρομείου. Αν ταξιδεύετε και τα μηνύματα που
σας περιμένουν είναι πολλά, η Mya θα επιλέξει τα
σημαντικότερα και αν επιθυμείτε θα σας τα διαβάσει.
O
Bill
Gates θέλει να φέρει την
Web TV σε κάθε συσκευή τηλεόρασης στον κόσμο, θα είναι ασύρματη, θα
λειτουργεί με φωνητικές εντολές. Πώς μπορεί να ανταγωνιστεί κανείς κάτι τέτοιο;
Εύκολα. Μετατρέψτε τα δεδομένα και τις πληροφορίες σε γνώση και
σοφία.
Τα Τρία (3)
Επιχειρήματα
1.
Κατ' αρχάς, τα κράτη δεν θα είναι σε θέση να φροντίσουν τους ηλικιωμένους
τους!
Στις ΗΠΑ υπάρχουν 38 εκατ. άτομα που δεν
καλύπτονται από την κοινωνική ασφάλεια και την κρατική ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη.
Υπάρχουν 76 εκατομμύρια άτομα της γενιάς
του Baby Booms (άτομα που έχουν γεννηθεί
μεταξύ 1946 και 1964) και 5 εκατομμύρια μετανάστες της ίδιας γενιάς.
Υπάρχουν 41 εκατομμύρια άτομα της γενιάς
Generation-Χ (άτομα που έχουν γεννηθεί μεταξύ 1965 και 1976).
Κάντε τώρα τους υπολογισμούς σας. Υπάρχουν
122 εκατομμύρια άτομα που πληρώνουν για τη φροντίδα 38 εκατομμυρίων ατόμων κι
ωστόσο το κράτος αγωνίζεται για να συντηρήσει τα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής
περίθαλψης.
Τα ταμεία της κοινωνικής ασφάλειας
παρουσιάζουν πλεόνασμα που όμως δεν θα διαρκέσει για πολύ, ενώ ούτως ή άλλως το
ξοδεύουμε.
Παρεμπιπτόντως, υπάρχει ένα ακόμη στοιχείο.
Υπάρχουν 74 εκατομμύρια άτομα της γενιάς Generation-Χ Υ ή Echo Boom
(άτομα που έχουν
γεννηθεί μεταξύ 1977 και 1995).
Τι θα συμβεί όταν τα 81 εκατομμύρια της
γενιάς του Baby
Boom
θα συνταξιοδοτηθούν και αντί 120 εκατομμύρια εργαζόμενοι να πληρώνουν για
38 εκατομμύρια συνταξιούχους, θα έχουμε σχεδόν 115 εκατομμύρια εργαζομένους να
πληρώνουν για τη φροντίδα 100 εκατομμυρίων συνταξιούχων;
Το πρόβλημα είναι κοινό σε όλα τα
εκβιομηχανισμένα κράτη σε όλο τον κόσμο.
Στην Καλίαγκι παράδειγμα, σε λίγα χρόνια ο
μισός πληθυσμός της χώρας θα είναι άνω των 55 ετών.
Το 1989, η οικονομία της Ιαπωνίας βρισκόταν σε αντίστοιχα επίπεδα με
αυτά των ΗΠΑ. Και τότε σημειώθηκε η δημογραφική αλλαγή. Συνταξιοδοτήθηκε το ένα
τρίτο του εργατικού δυναμικού της χώρας - οι περισσότερο παραγωγικοί
εργαζόμενοι. Από τότε, ο δείκτης Nikkei έχει πέσει από τις 40.000 στις
10.000 μονάδες. Τα επιτόκια κυμαίνονται στο 0.1%. Η αξία των ακινήτων έχει
μειωθεί εντυπωσιακά. Το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε σύγχυση.
Μπορούμε να προβλέψουμε ότι τα ίδια
συμπτώματα θα εμφανιστούν και στις ΗΠΑ όταν συνταξιοδοτηθεί η γενιά του
Baby Boom.
Για να εξασφαλισθεί η λειτουργία των
προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, θα πρέπει
να αυξηθεί σημαντικά τη φορολόγηση των παιδιών μας και θα πρέπει να μειωθούν
τις παροχές ασφαλιστικών και νοσηλευτικών προγραμμάτων.
Σύμφωνα με μελέτη του Υπουργείου Εργασίας,
αυτή τη στιγμή μόνον ένας στους 100 εργαζόμενους είναι οικονομικά εξασφαλισμένος
στην ηλικία των 65 ετών, τη στιγμή της συνταξιοδότησης.
Το 45% εξαρτάται από τη στήριξη των
συγγενών, το 28% από φιλανθρωπίες και το 22% είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να
εργάζεται.
Μην ξεχνάτε ότι τα στοιχεία αυτά αφορούν το
σήμερα (2003), χωρίς να έχει ακόμη
φανεί η πίεση από το διπλασιασμό ή τον τριπλασιασμό του αριθμού των
συνταξιούχων. Τα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης θα προσφέρουν λιγότερες
παροχές, αφήνοντας ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό συνταξιούχων να τα βγάλει πέρα
μόνο του.
Διατυπώνεται η άποψη ότι μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε το πλεόνασμα για να εξασφαλίσουμε την επιβίωση αυτών των
προγραμμάτων.
Οποιαδήποτε ανάλυση όμως δείχνει ότι το
Κογκρέσο δαπανά το όποιο πλεόνασμα, ενώ βέβαιο είναι ότι δεν θα υπάρχει
πλεόνασμα στο μέλλον για να μετριάσει την κρίση.
Μόνον η υψηλότερη φορολόγηση ή ο
περιορισμός των παροχών ή ένας συνδυασμός και των δύο θα μπορέσει να δώσει
απάντηση στο πρόβλημα!
Τέλος, ότι και να πούμε για τις οικονομικές
επιπτώσεις της μακροχρόνιας φροντίδας των ηλικιωμένων, είναι λίγο. Πιστεύω ότι
θα μπορούσε να καταστρέψει το οικονομικό μέλλον της χώρας. Μόλις και
κατορθώνουμε αυτή τη στιγμή να τους φροντίζουμε.
Τι θα συμβεί όταν ο αριθμός των ανθρώπων
που θα απαιτούν μακροχρόνια φροντίδα διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί; Πού θα
βρούμε τους ανθρώπους να παρέχουν αυτές τις υπηρεσίες;
Πού θα βρούμε τα χρήματα; Ο ρυθμός αύξησης
των τιμών των ιατρικών κέντρων είναι διπλάσιος του πληθωρισμού, και κυμαίνεται
περίπου στο 6%.
Κατά συνέπεια, σε 12 χρόνια το κόστος
νοσηλείας θα έχει διπλασιαστεί. Και μόνον αυτός ο παράγοντας αρκεί για να
κλονίσει την οικονομία μας.
Μην ξεχνάτε λοιπόν ότι οι κυβερνήσεις δεν
θα έχουν τη δυνατότητα να φροντίσουν τους ηλικιωμένους
μας.
2.
Το δεύτερο Επιχείρημα: Οι άνθρωποι θα ζουν όλο και περισσότερα
χρόνια.
Σύμφωνα με την Word Future
Society, το 85%
όλων των ανθρώπων που στην ιστορία του πλανήτη έζησαν περισσότερο από 65 χρόνια,
είναι σήμερα εν ζωή.
Η ηλικιακή ομάδα που στην Αμερική
παρουσιάζει τον ταχύτερο ρυθμό αύξησης, είναι τα άτομα άνω των 85.
Σύμφωνα με τον
Gerald Celente, διευθυντή του Trends Research Institute, ». Κατά τον 21ο αιώνα θα υπάρξουν
πολλοί άνθρωποι με πολλά χρόνια ζωής και λίγα
χρήματα».
Ας δούμε για παράδειγμα, το Τενεσί. Μέχρι το 2020 τα άτομα άνω των 65 θα είναι 73,5%
περισσότερα απ' ,τι σήμερα. Τα άτομα άνω των 85 θα είναι 102,9% περισσότερα απ'
ότι σήμερα.
Στη Φλόριντα τα αντίστοιχα ποσοστά για το 2020
θα είναι 96,2% και στις υπόλοιπες Πολιτείες των ΗΠΑ.
Ωστόσο, τα στοιχεία αυτά θέτουν σοβαρές
προκλήσεις για τα υπάρχοντα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης και
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Τα προγράμματα αυτά είναι σχεδιασμένα για ηλικίες
μέχρι τα 62 χρόνια. Με άλλα λόγια, το σημερινό προσδόκιμο ζωής είναι σχεδιασμένα
για να μην προσφέρει παροχές. Και όμως, προσφέρουν παροχές επί 10,20,30, ακόμη
και 40 χρόνια.
Πώς μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί η
κοινωνική ασφάλιση σε υγιείς χρηματοοικονομικές βάσεις αν δεν επανεξεταστεί ο
σχεδιασμός της; Είμαι σίγουρος ότι αρκετά σύντομα θα σημειωθούν δραματικές
αλλαγές στα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης.
Πιστεύω ότι θα απαιτηθεί η συμβολή των
φορολογουμένων ανεξαρτήτως εισοδήματος. Το αποτέλεσμα θα είναι να χάσει η
κοινωνική ασφάλιση τη σπουδαιότητα της ως παροχή προς τους
συνταξιούχους.
Σημειώστε μερικά ακόμη
στατιστικά στοιχεία.
Ä
Ο
άντρας που είναι σήμερα 65 χρονών -μια ηλικία στην οποία φτάνει τουλάχιστον το
70% του πληθυσμού των ΗΠΑ- μπορεί να ελπίζει ότι θα ζήσει μέχρι τα 81.
Ä
Η
γυναίκα που γιορτάζει τα 50ά της γενέθλια χωρίς να έχει προσβληθεί από καρκίνο ή
καρδιακά νοσήματα, μπορεί να ελπίζει ότι θα ζήσει μέχρι τα 92 της χρόνια.
Ä
Ήδη αρχίζουμε να εντάσσουμε στην ομάδα των μεσηλίκων μέχρι
και τους ογδοντάχρονους (80).
Ä
Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί γιορτάζουν τα 100ά τους
γενέθλια.
Ä
Σύντομα οι εκατοντάχρονοι θα αριθμούν εκατομμύρια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές,
η κόρη μου έχει πιθανότητες να γίνει 130 ετών, ενώ σύμφωνα με τους επιστήμονες,
η βιοτεχνολογία θα μεταμορφώσει πλήρως τη ζωή στον πλανήτη σε διάστημα μιας
γενιάς: χάπια αδυνατίσματος, επαναδημιουργία ιστών και νεύρων, μηχανικά κα
συνθετικά όργανα, θεραπεία του καρκίνου κατά τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια,
28.000 λιγότεροι θάνατοι εξαιτίας της μείωσης του καπνίσματος.
Ä
Πώς θα αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες όλων αυτών των
ηλικιωμένων;
Ä
Πώς θα είναι να ζει κανείς 20 και 30 χρόνια παραπάνω, χωρίς
λεφτά!
Ο χρηματοοικονομικός σχεδιασμός πρέπει
πλέον να γίνεται με βάση την υπόθεση πως ο πελάτης θα ζήσει 120 χρόνια.
Τώρα διατυπώνονται απόψεις που υποστηρίζουν
ότι πρέπει να ξεχάσουμε και τα 100 χρόνια - να θέσουμε ως προσδόκιμο τα 120. Οι
ασφαλιστικές εταιρείες παρουσιάζουν νέα προϊόντα με λήξη στα 110,120 ή 130
χρόνια.
Μήπως
γνωρίζουν κάτι που δεν γνωρίζουμε εμείς; Και όμως, σχεδόν όλοι εκτιμούν ότι δεν
θα ζήσουν τόσο πολλά χρόνια.
Η πρόκληση και η ευκαιρία είναι μοναδική.
Τι κάνουμε για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους;
Σύμφωνα με το «Kiplinger’s Personal Finance
Manazine»,
75% όλων των συντάξεων
στην Αμερική καταβάλλονται από κοινού και μέχρι του τελευταίου επιζώντος.
Κυριολεκτικά, αποκληρώνουμε τη νέα γενιά από χρήματα που θα είναι καθοριστικής
σημασίας για την οικονομική επιβίωση πολλών οικογενειών. Οι περισσότεροι
άνθρωποι ούτε καν το συνειδητοποιούν.
Μην ξεχνάτε ότι πλέον οι άνθρωποι ζουν
περισσότερο από ποτέ!
3.
Το τρίτο Επιχείρημα:
Από τη Βιομηχανική Εποχή, η οποία εξ
ορισμού απαιτεί μαζική χειρωνακτική εργασία, περνάμε στην Εποχή της Πληροφορίας,
η οποία δεν απαιτεί χειρωνακτική εργασία!
Ο Jeremy
Rifkin, συγγραφέας
του βιβλίου «The End of Work,
Technology Jobs and Your Future», υποστηρίζει πως αν είσαι γραμματέας ή
διοικητικός υπάλληλος, αν είσαι εργάτης ή στέλεχος μέσου επιπέδου, αν είσαι
υπάλληλος τραπέζης ή βιβλιοθηκάριος, αν εργάζεσαι στο χονδρεμπόριο ή στο
λιανεμπόριο, υπάρχουν πολλές πιθανότητες η θέση στην οποία απασχολείσαι να μην
υπάρχει σε πέντε (5) χρόνια από σήμερα.
Η US
Steel,
αντιπροσωπευτικό δείγμα εταιρείας της Βιομηχανικής Εποχής, που απασχολούσε το
1980 120.000 εργαζομένους. Σήμερα, η ίδια εταιρεία απασχολεί μόλις 20.000
εργαζομένους, οι οποίοι όμως παράγουν περισσότερο ατσάλι σε σύγκριση με τους
120.000 εργαζομένους πριν από 23 χρόνια.
Ο Peter Drucker εκτιμά ότι μόνο το 12% των
Αμερικανών που εργάζονται στη βιομηχανία θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη θέση
τους έπειτα από δέκα (10) χρόνια.
Οι ΗΠΑ θα παραμείνουν στην κορυφή της
βιομηχανικής παραγωγής.
Όμως το 2020 θα σημάνει την εξάλειψη του
παραδοσιακού βιομηχανικού εργάτη.
Λιγότερο από 2% του παγκόσμιου εργατικού
δυναμικού θα εργάζεται σε παραδοσιακές γραμμές παραγωγής. Ήδη λειτουργούν πλήρως
αυτοματοποιημένα εργοστάσια. Μια άποψη υποστηρίζει ότι το εργοστάσιο του
μέλλοντος απασχολεί δύο (2) εργαζομένους: έναν εργάτη και το σκύλο του.
Ο εργάτης είναι εκεί για να ταΐζει το σκύλο και ο σκύλος είναι εκεί για να εξασφαλίσει ότι ο εργάτης δεν θα ακουμπήσει
κανένα από τα μηχανήματα.
Ο
Jeremy Rifkin (ιδρυτής και
πρόεδρος του Ιδρύματος Οικονομικών Τάσεων) (Foundation of economic trends) που εδρεύει στην Ουάσιγκτον. Έχει συγγράψει 13
βιβλία σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα.Έχει
δώσει διαλέξεις και έχει διδάξει σε περισσότερα από 300 πανεπιστήμια σε δέκα
χώρες κατά τα τελευταία 25 χρόνια. Έχει συμβάλει στη διαμόρφωση της κοινωνικής
πολιτικής που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, Σίγουρα λοιπόν γνωρίζει
το αντικείμενο του.
Το Χάρβαρντ ολοκλήρωσε μια μελέτη σύμφωνα
με την οποία το 72% των ατόμων που εργάζονται σήμερα, σε δύο χρόνια θα
απασχολούνται σε άλλο τομέα.
Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, η κόρη μου θα
ακολουθήσει 7 καριέρες και θα αλλάξει 14 δουλειές στη διάρκεια του εργασιακού
της βίου.
Κατά τον 21ο αιώνα οι εργαζόμενοι δεν θα
έχουν απλώς την ανάγκη νέων δεξιοτήτων, αλλά την ανάγκη για ένα νέο τρόπο
σκέψης, έναν επιχειρηματικό τρόπο σκέψης, θα πρέπει όχι απλώς να εργάζονται,
αλλά να δημιουργούν εργασία. Η προσαρμογή θα απαιτήσει χρόνο και
χρήμα!
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι
Αμερικανοί ζουν περισσότερο και τα προγράμματα κρατικής ιατροφαρμακευτικής
περίθαλψης δεν προσφέρουν τις επιθυμητές υπηρεσίες. Τα νοσοκομεία φροντίζουν να
δίνουν σύντομα τα εξιτήρια στους ασθενείς.
Το αποτέλεσμα είναι να καταφεύγουν όλο και
πιο συχνά στα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: «Τι θέλετε να συμβεί όταν
συνταξιοδοτηθείτε; Πού θέλετε να ζήσετε; Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να έχουν
ένα σπίτι για το χειμώνα σε πιο θερμά κλίματα και ένα για το καλοκαίρι, θέλετε
τα χρήματα της σύνταξης σας να τελειώνουν πριν βγει ο μήνας;».
Σε ένα σεμινάριο ένας γνωστός εισηγητής
ξεκίνησε κάποτε ένα σεμινάριο σηκώνοντας το χέρι του στο οποίο κρατούσε ένα
χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων. Ρώτησε το ακροατήριο του: «Ποιος θα ήθελε αυτό το
χαρτονόμισμα;». Κάποιοι άρχισαν να σηκώνουν τα χέρια τους. Ο ομιλητής συνέχισε
λέγοντας: «θα δώσω σε κάποιον από εσάς αυτό το χαρτονόμισμα, αλλά πρώτα θα ήθελα
να κάνω αυτό...» και τσαλάκωσε το χαρτονόμισμα στην παλάμη του.
Στη συνέχεια ρώτησε: «Ποιος συνεχίζει να το
θέλει;». Τα χέρια παρέμειναν σηκωμένα.
«Και αν κάνω αυτό;» ρώτησε, πέταξε το
χαρτονόμισμα στο πάτωμα και άρχισε να το τσαλακώνει με το παπούτσι του.
Σήκωσε το χαρτονόμισμα, τσαλακωμένο,
ταλαιπωρημένο και βρώμικο. «Ποιος συνεχίζει να το θέλει;»
Τα χέρια σηκώθηκαν ξανά.
«Φίλοι
μου, μόλις πήρατε ένα πολύτιμο μάθημα. Ανεξάρτητα από το τι έκανα στο
χαρτονόμισμα, συνεχίσατε να το θέλετε γιατί η αξία του δεν αλλοιώθηκε. Συνέχισε
να αξίζει 20 δολάρια».
Πολλές φορές στη ζωή μας τυχαίνει να
βρεθούμε τσαλακωμένοι και ταλαιπωρημένοι εξαιτίας των επιλογών μας και των
περιστάσεων. Νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε τίποτε. Ανεξάρτητα όμως από όσα έχουν
συμβεί ή όσα θα συμβούν, ποτέ δεν θα χάσουμε την αξία μας. Λερωμένοι ή καθαροί,
τσαλακωμένοι ή κολλαριστοί, είμαστε ανεκτίμητοι για αυτούς που μας αγαπούν. Η
αξία μας δεν είναι αποτέλεσμα των πράξεων ή των γνώσεων μας, αλλά αυτού που
είμαστε! Είστε ξεχωριστοί μην το ξεχνάτε ποτέ. Μετρήστε τα θετικά και όχι τα
αρνητικά.
Παροχή
πληροφοριών
Σύμφωνα με τη World future Society, η
γνώση της ανθρωπότητας διπλασιάζεται κάθε έντεκα μήνες.
Κατά τα επόμενα 20-50 χρόνια θα πραγματοποιηθεί η
μεγαλύτερη μεταβίβαση πλούτου στην ιστορία της
ανθρωπότητας
Κατ' αρχάς, οι πληροφορίες, όπως η
συγκεκριμένη, δεν φέρνουν αποτέλεσμα! Ούτε οι κασέτες παρακίνησης. Ούτε τα
παρακινητικά άρθρα! Δεν βοηθούν αυτές οι μέθοδοι προσωπικής βελτίωσης;
Αν δεν τις ενσωτώσετε άμεσα στην καθημερινή
σας λειτουργία. Η λέξη-κλειδί είναι το «άμεσα».
Ο δρ John Norcross, συγγραφέας του βιβλίου
«authoritative
Guide to Self Help Resources in Mental Health», μελέτησε σε βάθος το χώρο
της προσωπικής Βελτίωσης και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αν κανείς δεν.....................
Οι άνθρωποι φοβούνται μήπως καταλήξουν σε
λανθασμένη απόφαση επιλέγοντας από το πλήθος των πληροφοριών στο οποίο έχουν
πρόσβαση.
Ένα άλλο συμπέρασμα ήταν ότι οι άνθρωποι
δεν έχουν το χρόνο να μελετήσουν ώστε να λάβουν ενημερωμένες αποφάσεις που
αφορούν το οικονομικό τους μέλλον,